Bestuur

• R. Weurding, Voorzitter
• E.J. Numann, Vice-voorzitter
• P.W. van der Vlist, Secretaris, portefeuille Activiteiten
• W. Koot, 2e Secretaris
• P. Valk, Penningmeester
• J.G.P. van Dorp, lid, portefeuille Communicatie
• M. Bijvoet, lid, portefeuille Social Media
  
• M. Klont, lid, portefeuille Ledenwerving/Relatiebeheer

Webmaster(s):

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. (website)

  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. (Facebook & Instagram)

 Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. (VriendenDienst-digitaal )

Het bestuur van de vereniging, een nadere kennismaking

Het bestuur van de Vereniging wordt gevormd door onderstaande personen. Op deze plaats een paar wetenswaardigheden over de bestuursleden, die daarbij ook kort hun relatie met “het spoor” toelichten.

Mr. R. Weurding (voorzitter)

Na mijn rechtenstudie in Leiden en het vervullen van de militaire dienstplicht ben ik in 1987 als beleidsmedewerker in dienst getreden bij het Verbond van Verzekeraars , de branchevereniging van alle in Nederland werkzame verzekeraars. Vanaf 2000 ben ik daar lid van de directie en vanaf 2006 ben als algemeen directeur eindverantwoordelijk voor alle aspekten van de bedrijfsvoering. Het is een ontzettend leuke en interessante job omdat verzekeraars in onze maatschappij met heel veel relevante maatschappelijke thema’s te maken hebben. Vanuit mijn funktie ben ik lid van het Dagelijks bestuur van VNO-NCW, lid van de SER en bestuurslid van onze Europese koepelorganisatie Insurance Europe. Daarnaast ben ik oa betrokken bij het Nibud, Wijzeringeldzaken (een organisatie waarin veel partijen samenwerken rond financiele educatie), het nationaal Platform Criminaliteitsbeheersing, en de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid. “Mijn vader heeft ruim 30 jaar bij de spoorwegen gewerkt in de lijnwerkplaats Leidschendam , waardoor ik al op jonge leeftijd veel met de trein reisde en gefascineerd raakte door alles wat met treinen te maken had. Anders dan mijn vader want die had vooral oog voor de techniek en het reilen en zeilen van de werkplaats. Natuurlijk heb ik ook enkele jaren vakantiewerk gedaan in de lijnwerkplaats, en de proefritten waarbij ik voor in de cabine met de machinist mee mocht rijden staan natuurlijk in mijn geheugen gegrift.”

Mr. Ernst Numann (vice voorzitter)

Graag stel ik mij, bestuurslid van de Vereniging Vrienden van het Nederlands Spoorwegmuseum, even voor. Mijn naam is Ernst Numann, in het dagelijks leven vicepresident van de Hoge Raad, het hoogste gerechtshof van het koninkrijk. Ik woon in Den Haag en ben gehuwd; wij hebben drie kinderen en vier kleinkinderen. De belangstelling voor ‘treintjes’ is mij met de paplepel ingegeven, kun je zeggen. Mijn vader, elektrotechnisch ingenieur bij Heemaf in mijn geboorteplaats Hengelo, was sinds zijn kinderjaren een spoorwegenthousiast. Hij heeft zijn voorliefde op zijn zoons weten over te brengen (al spreekt mij, als niet-technicus, de technische kant minder aan). Er is geen land dat wij met mijn ouders in vakanties bezochten, of wij brachten er menig uur door op de – soms langdurig treinloze – perrons van stations in plaatsen waar wij verbleven of die wij zelfs maar passeerden. Mijn moeder zorgde er altijd wel voor dat zij een boek bij zich had. Mijn liefde voor het ‘spoorwegwezen’ is altijd blijven bestaan, al ben ik niet zo fanatiek dat ik in extase raak van een afwijkende stam materieel die op een onverwacht moment op traject X-Y verschijnt. Maar mijn liefde voor ‘voertuigen, bestemd voor het verkeer over spoorstaven of geleiderails’ (zoals de Spoorwegwet – je bent jurist of niet – het omschrijft) is nooit verflauwd. Van de kleinste halte tot het grootste knooppunt werken spoorrails als een magneet op mij. Enkele jaren geleden had ik het voorrecht een week te gast te mogen zijn bij de Rhätische Bahn, waar ik kennis heb gemaakt met alle kanten van dat bedrijf, van de baaninspectie via het lappen van de rijtuigramen tot het meerijden op de bok. Met EETC-man Laurens Pit, advocaat en gediplomeerd machinist, mocht ik vorig jaar mee op een van zijn 1200-en, die prachtmachines die Heemaf nog na meer dan 60 jaar tot eer strekken. Ik zie ernaar uit samen te werken met mijn medebestuursleden en met het Museum om de Vriendenvereniging zijn sympathieke doel te helpen bevorderen: het Spoorwegmuseum is het waard!

Ing. Peter van der Vlist (secretaris)

Van 1975 tot 2005 werkzaam bij NS en later ProRail in staf- en later managementfuncties bij de Dienst van Exploitatie (rayons Amersfoort, Amersfoort Goederen en Utrecht) en na het ontstaan van ProRail: Verkeersleiding Noordwest (VL-gebieden Alkmaar, Amsterdam, Utrecht en Amersfoort). De laatste drie jaar Hoofd Veiligheid en Milieu bij ProRail in de staf Directie Verkeersleiding in Utrecht. Mede-oprichter en gedurende enige jaren bestuurslid van de STIBANS. Voorzitter van de Stichting NVBS Verzamelingen. “Mijn eerste herinneringen aan het spoor zijn treinreizen van Amersfoort naar mijn oma in Enschede. Ik zal zo’n 7 jaar geweest zijn en ik weet bijna zeker toen ook voorin in materieel ’40 te hebben meegereden: de cabine met daarachter de grote bagageruimte en de rolluiken zie ik nog helder voor me. De vele jaren die ik in Hilversum woonde en waar ik dus vaak op het station kwam hebben ongetwijfeld bijgedragen aan mijn voorliefde voor het materieel ’36. Natuurlijk waren er de vele 8-daagse abonnementen waarmee het hele land werd doorgereden om zo vele foto’s te maken van het toen nog volop aanwezige mooie groene stroomlijnmaterieel. Hoe oud ik was toen ik voor het eerst in het Spoorwegmuseum kwam weet ik niet meer, maar het zal midden jaren zestig geweest zijn. Ik herinner me de cabine van mat’46 met daarachter het grote wiel nog goed. Het was ook in ons museum dat de plannen voor de oprichting van de Stibans vorm kregen. Het is dan ook meer dan symbolisch om straks de aankomst van de 252, het enige bewaarde treinstel materieel’36, in het museum van dichtbij te mogen meemaken: soms komen dromen toch uit."

Martijn Bijvoet (social media)

Graag stel ik mij middels dit korte stukje aan u voor. Mijn naam is Martijn Bijvoet, ik ben 34 jaar oud, getrouwd en vader van twee prachtige dochters. In het dagelijks leven ben ik werkzaam als docent geschiedenis op de mavo, havo en het vwo. Daarnaast werk ik als educatief auteur aan een methode voor geschiedenisonderwijs en ben ik assessor op de lerarenopleiding geschiedenis in Utrecht. Mijn affiniteit met het spoor (met name elektrische locs en treinen) is al vroeg in mijn jeugd ontstaan. Opgegroeid in het Noord-Hollandse Heiloo, nabij het station ging ik regelmatig treinen kijken en heb in die hoedanigheid zo’n beetje alle klassieke elocs leren kennen en de verschillende treinstellen. Daarnaast verzamel ik sinds mijn derde levensjaar Nederlandse treinen in schaal h0. Op mijn zolder ben ik dan ook bezig met een mooie baan, hoewel ik daar sinds de komst van mijn kinderen aanzienlijk minder tijd voor heb. In het bestuur hoop ik in te zetten om meer jonge mensen voor de Vriendenvereniging te enthousiasmeren.

Peter van Dorp (communicatie)

Mijn wieg stond pal naast de Hoekse Lijn. Van mijn ouders weet ik dat ik al als peuter met mijn neus tegen het raam gedrukt naar de elektrische treinstellen van de NS stond te kijken. Mijn vader reisde per trein naar zijn werk bij Unilever in Rotterdam. En diezelfde treinstellen brachten ons gezin - een auto hadden we toen nog niet - naar familie, of naar het strand van Hoek van Holland. Als we naar “de eilanden” gingen, dan begon de reis per elektrisch treinstel naar Rotterdam om vanuit de Rosestraat per RTM motortram te worden vervolgd naar Voorne-Putten. Mijn belangstelling voor het interessante (tram)bedrijf van de RTM leidde er toe dat ik in mijn middelbare schooltijd, daartoe gestimuleerd door een van mijn leraren, een aantal jaren meehielp in het depot Hellevoetsluis. Mijn passie voor tram & trein bleef zich ontwikkelen: in 1977 werd ik conducteur bij de Museumstoomtram Hoorn-Medemblik, later chef trein. Samen met anderen heb ik jarenlang de stoomritten van de SSN begeleid als conducteur en was ik betrokken bij het opstarten van historisch railvervoer in Amsterdam. Later zou ik de initiatiefnemer worden van de repatriëring van het RTM-Sperwer-tramstel uit Oostenrijk. En waar het hart vol van is, vloeit de pen van over: af en toe komt u een foto of artikel van mij tegen in een railtijdschrift. Onderwerpen die aan de orde kwamen zijn onder andere de RTM en NS treinstellen in de DDR. Beroepsmatig ben ik min of meer in de Unilever-voetsporen van mijn vader getreden. Ik vervul een directiefunctie bij een internationaal distributiebedrijf dat “personal care”- producten naar zogenaamde “developing markets” exporteert. Ik houd mij onder andere bezig met namaakbestrijding, een steeds groter wordend en nog altijd onderschat probleem dat zeer schadelijk is voor de wereldeconomie. Ik reis veelvuldig naar Azië en het Midden Oosten voor overleg met verschillende betrokken internationale partijen. Voor onze Vriendenvereniging zie ik minimaal twee uitdagingen: hoe kunnen wij ook aantrekkelijk zijn voor de generatie na ons? En op welke manieren kunnen wij als Vereniging van toegevoegde waarde zijn voor het Spoorwegmuseum? Hiervoor wil ik mij de komende tijd graag inzetten. Ik ben getrouwd met Anja; samen hebben we een zoon die al de nodige voetplaatritten achter de rug heeft. Hoewel mijn gezinsleden ook hun eigen passies hebben, delen zij zeker ook de mijne. Want elke gezinsvakantie slagen wij er weer in om een gezamenlijke, nieuwe spoorherinnering toe te voegen aan de groeiende lijst met mooie ervaringen.

Maarten Klont (ledenwerving/relatiebeheer)

Het is mij een grote eer en een waar genoegen mij aan u te mogen voorstellen. Mijn naam is Maarten Klont, ik ben 35 jaren oud en woon gelukkig samen met mijn Franse vriendin in Utrecht. Als mij vroeger gevraagd werd wat ik worden wilde, antwoordde ik steevast “machinist”! Mijn collectie houten en elektrische treinen werd dan ook vanaf jonge leeftijd opgebouwd. Maar kleine jongetjes worden met de jaren vanzelf groot. Na een studie architectuur heb ik besloten om mijn loopbaan eerst maar te starten binnen de bouwsector. Inmiddels werk ik al enkele jaren voor een groot ingenieursbureau en heb van daaruit de connectie met het spoorse weten te vinden. Naast het velen reizen met de trein heb ik in het afgelopen jaar met veel plezier enkele opdrachten mogen uitvoeren voor het Spoorwegmuseum.

Ik vind het leuk om met een creatieve blik naar vraagstukken binnen de Vriendenvereniging te kijken en deze met een flinke dosis aan enthousiasme op te pakken. Dit wil ik graag als bestuurslid inzetten voor de vraagstukken die er nu en in de toekomst voor de vereniging liggen.